Jubileumdruk voor Verdwenen grenzen

Uit recent onderzoek blijkt dat maar liefst 17.948.255 Nederlanders mijn debuutroman Verdwenen grenzen niet hebben gelezen*. Dat zijn best wel wat mensen. Nog niet, moet ik schrijven. HarperCollins Holland heeft namelijk besloten om Verdwenen grenzen opnieuw te drukken, exact tien jaar(!) na verschijning. Hoe mooi? Zo mooi!

Altijd alleen

Je komt alleen en je gaat alleen. Er zijn tientallen filosofen, schrijvers, volkszangers, rappers, zatlappen en facebookers die deze strekking uit elkaar trekken, hutselen en opnieuw samenvoegen. De uitkomst blijft dezelfde: je bent alleen voor en alleen na. Altijd alleen. Nu is enig cynisme mij niet vreemd. Integendeel, pessimisme is mijn vorm van optimisme. Ik …

Vrienden

Op Facebook krijg ik plotseling heel veel vriendschapsverzoeken. Vaak twijfel ik of er wel echt echte mensen achter de profielen zitten. Ik zie wel dat veel van mijn vrienden vrienden zijn met deze nieuwe vrienden. Dan klik ik maar op accepteren. Ik heb veel vertrouwen in vriendschappen. Misschien is het een idee dat al deze …

Omslagpunt

Ik kan niet zeggen dat dit mijn jaar is. Dat geldt wel voor meer mensen, denk ik. Maar goed, het leven is geen wedstrijd – uiteindelijk verliezen we allemaal, is het niet? Het mooie aan een pechjaar is natuurlijk wel: het jaar erop kan alleen maar beter worden. Ik begin 2023 in elk geval goed. …

Hergeboorte

In zijn eerste jaar werd onze zoon twee keer geboren. Dat bedoel ik niet religieus. Hier komt geen god bij kijken. Hij was krap tien maanden toen het coronavirus of een oorontsteking of een combinatie van beide zijn temperatuur zo rap opstuwde dat zijn lijfje in mijn armen schokte en stokte.

De avonden

Een leven geleden was ik nog een avondmens. Dat leven hebben mijn vrouw en ik Fons genoemd. Ik begrijp nu dat een geboorte van een zoon (of dochter, hallo 2022) uitnodigt tot een herstart van de jaartelling. Er is een voor en er is een na. Een kind is een kleine great reset op persoonsniveau.

Winterslaap

Het is weer de tijd van het jaar. Warme wijn, gebak uit de frituur én cadeautjes. Ik heb dit jaar ook iets voor jou, een kerstverhaal, een eindejaarsverhaal of nee, beter nog: een winterverhaal. Een geschenk van mij, aan jou. Het heet Winterslaap.

Halter

Ik sabbel alvast op mijn goede voornemens. Een beetje gezond doen, bijvoorbeeld. Dat wordt steeds belangrijker op mijn leeftijd. Zegt men. Ik ben alleen niet bepaald atletisch ingesteld. Spieren schijnen over een geheugen te beschikken – muscle memory in allitererend Angelsaksisch. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat mijn biceps zich onze ouderlijke zolder herinneren. Met …

Sinaasappelsap en koffie

Intussen ben ik vijf maanden vader. Misschien vraagt dat om een evaluatie, om bezinning, een terugblik en een niet al te vergezicht als toegift. Maar ik ben tot niets in staat. Fons ligt nu in mijn armen te slapen. Zijn borst gaat snel op en neer. Een verkoudheid voert zijn ademhaling op. Al drie weken …

Stadsdichter

Het liefst word ik stadsdichter van Delft Of een andere gewone stad Maar telkens rijmen de woorden niet Of juist wel Dicht betekenisloze strofen Passend bij stad en stedelingen Steen, stoeptuinen, zonnepanelen Koffie to go, koffie voor de blijf Thee of chai Nee, ik blijf de stadsdichter die schrijft In die andere gewone stad Amersfoort, …

Loop weg, Hopke Woekstra

Het CDA loopt nooit weg voor verantwoordelijkheden, het landsbelang of het Wilhelmus. Maar wat als juist weglopen verantwoordelijk is? Nederland zit nu al bijna acht maanden met een demissionair kabinet opgescheept en vijf van die acht maanden wordt er al geformeerd. Of nou ja, geformeerd: iemand heeft hete brij op het Binnenhof gestort en de …

Introspectie

Een geboorte is in wezen altijd meervoud. Er ontstaan ineens twee of drie nieuwe mensen. Naast het kindje zijn er ineens een mama en een papa. Hoewel ons leven inderdaad heel anders is en we de laatste maanden samengevat nauwelijks van een leven mogen spreken, voel ik me geen ander persoon. Ik ben nog altijd …

Weggevallen E

Live, heeft een spuitverffilosoof op het viaduct geschreven. De trein van ergens naar Amsterdam dendert eroverheen. De tekst is een opgedrongen boodschap tot leven. De L telt meerdere uitlopers, en de E is nagenoeg verdwenen. Op een bankje onder de letters zit een dakloze man. Met gesloten ogen snaait hij iets uit zijn boodschappentas.

Kappen

Normaal zou nooit meer normaal zijn. Trendwatchers en beterweters voorspelden een nieuw normaal. Corona zou de wereld helen. De hemel zou blauw blijven, Nationaal Park Schiphol zou aan de Veluwe worden gehecht en we zouden ten langen leste ontdekken dat we elkaar, al bij al, nodig hebben.

romans: of de oleander de winter overleeft - de verovering van vlaanderen - a27 - verdwenen grenzen

© 2005 - 2024, Stefan Popa