‘Een boeiende, gelaagde en knap geschreven roman. Flink op smaak’


Lees meer /

De beroemde en bekroonde televisiekok Alex Petrescu koopt een paleis in het land van zijn moeder – of nou ja, een ruïne tussen de verdwijnende bossen. Op het domein staat nog maar één oereik overeind. Een boom met een verhaal. Alex probeert het landhuis, zichzelf en bovenal het bedreigde woud te behoeden van de ondergang. Hij wil zijn oude leven vergeten.

Maar het leven vergeet hem niet.

LOG

Jubileumdruk voor Verdwenen grenzen

Uit recent onderzoek blijkt dat maar liefst 17.948.255 Nederlanders mijn debuutroman Verdwenen grenzen niet hebben gelezen*. Dat zijn best wel wat mensen. Nog niet, moet ik schrijven. HarperCollins Holland heeft namelijk besloten om Verdwenen grenzen opnieuw te drukken, exact tien jaar(!) na verschijning. Hoe mooi? Zo mooi! Lees toch door…

Altijd alleen

Je komt alleen en je gaat alleen. Er zijn tientallen filosofen, schrijvers, volkszangers, rappers, zatlappen en facebookers die deze strekking uit elkaar trekken, hutselen en opnieuw samenvoegen. De uitkomst blijft dezelfde: je bent alleen voor en alleen na. Altijd alleen. Nu is enig cynisme mij niet vreemd. Integendeel, pessimisme is mijn vorm van optimisme. Ik speel al langer met het idee om een zelfhulpboek te schrijven over de kracht van pessimisme – immer optimistisch van toon, tot brakens toe. Lees toch door…

EERDER VERSCHENEN

“Popa’s epos heeft iets klassieks, geschreven in een tijdloze, beeldende stijl. Het beklijft!” – Bo van Houwelingen in De Volkskrant

“Drankovergoten en welbespraakt. Een krankzinnig reisverhaal. Verrukkelijk!” – Atte Jongstra

“Zo gemakkelijk zet deze jonge, fijne verhalenverteller een sterk poëtisch beeld neer.” – Guus Bauer op Tzum

“Voor alles is Popa een vitale verteller die iets kwijt móét: een verhaal dat er mag zijn.” – Jeroen Vullings in Vrij Nederland

VOLG(ENS) MIJ

romans: of de oleander de winter overleeft - de verovering van vlaanderen - a27 - verdwenen grenzen

© 2005 - 2024, Stefan Popa