Het is u waarschijnlijk niet ontgaan: door de kerstcrisis hebben we voorlopig nog het recht op vrije artsenkeuze. Onze minister van Volksgezondheid Edith Schippers wenst dit af te schaffen, gesteund door haar partij de VVD en de SGP, de ChristenUnie, D66 en de PvdA (minus drie van hun eigen leden in de Eerste Kamer). Dat is nog niet gelukt. Heel het land valt erover en mogelijk volgt de regering. Premier Rutte is boos. Hij reageert: ‘Vandaag is iets heel erg misgegaan’. Dat is nonsens. Het gaat al heel lang mis.
We betalen steeds meer zorgpremie en krijgen steeds minder terug. Ondertussen vestigen zorgverzekeraars ieder jaar een nieuw winstrecord. De teller van vorig jaar staat op anderhalf miljard euro. Winst, dat is dus minus de kosten van personeel, bespottelijke commercials, kantoorpanden, et cetera. Men zou kunnen zeggen dat de zorg ‘big business’ is, maar dat is incorrect. Zorg is een primaire behoefte van de mens. Om de markt zoiets belangrijks te laten regelen is nogal gedurfd. Marktwerking werkt immers alleen als er geen corruptie is. Aangezien er slechts vier maffia-achtige spelers op de zorgmarkt zijn, werkt dat dus niet.
Mag je winst maken op mensenlevens? Je kunt het de zorgverzekeraar nauwelijks kwalijk nemen. Een bedrijf heeft nu eenmaal als doel winst te maken. Bovendien doen ze het werk dat de politiek niet langer wilde doen; bij hen ligt dan ook de schuld. Wat is er economisch zo inferieur aan een nationale zorgverzekeraar – een instantie die dus niet uit is op gewin en zich slechts concentreert om de zorg te bekostigen op een zo efficiënt mogelijke manier? De politiek dacht dat zorgverzekeraars hun zorgenkindje zouden redden, maar in werkelijkheid verziekt de huidige situatie het systeem verder. De financiën van zorginstanties waren een puinhoop en zijn dat nog steeds. Dáár lag de ziektekiem en deze is door de politiek op een totaal onlogische wijze behandeld. Een beetje alsof je een gezond been amputeert om diarree tegen te gaan.
Nederland is nog altijd een verzorgingsstaat, in ieder geval in naam. Ondanks mijn liberale inslag ben ik voorstander van dit sociale systeem. De moderne mens denkt altijd eerst aan zichzelf en dan volgt de ander, soms. De hoop bestaat dat een groep mensen, een zogeheten kabinet, de belangen vooropstelt van een groep mensen, het zogenoemde volk. Op dat vertrouwen is ons systeem gestoeld. Het is een groot goed dat de staat zich stort op een aantal elementaire zaken als de gezondheidszorg, het onderwijs en de veiligheid. Dit doet zij echter niet voor ons, maar namens ons.
De politiek vergeet dat iets te vaak. Minister Edith Schippers zegt tegen ons: ‘Zwijg volk, u hebt niets te kiezen’. Dat volgt nog te bezien, excellentie.
IIk schreef dit op