Het CDA loopt nooit weg voor verantwoordelijkheden, het landsbelang of het Wilhelmus. Maar wat als juist weglopen verantwoordelijk is? Nederland zit nu al bijna acht maanden met een demissionair kabinet opgescheept en vijf van die acht maanden wordt er al geformeerd. Of nou ja, geformeerd: iemand heeft hete brij op het Binnenhof gestort en de partijen draaien eromheen. VVD wil niet met twee linkse partijen regeren vanwege de instabiliteit, D66 niet met de ChristenUnie vanwege de ethische kloof, GroenLinks en PVDA willen graag een keertje meespelen maar alleen samen, want anders gaan ze lekker oppositie voeren tegen een kabinet dat er nooit komt.
Dan het CDA: er is nog weinig over van de ooit zo soevereine christendemocraten. De vierde partij van het land. Een poos in de oppositie zou de versplinterde en instabiele (de ironie!) partij meer goed dan kwaad doen. Beter gezegd: veel verder kan het CDA niet afglijden… of toch wel? Misschien interessant om te staven tijdens vervroegde verkiezingen.
Nederland moet geregeerd worden door een kabinet met daadkracht, niet door een vakantiekabinet. Juist nu – zo zeggen we dan in tijden van corona, en in tijden van economische spanningen, sociale verschuivingen, een vastgelopen woningmarkt, post-Merkel Europa, nieuwe vluchtelingenstromen vanuit Afghanistan. Er is werk te doen. Heel veel werk.
Het CDA is de rollator waar Rutte op leunt, zodat hij nog een beetje naar rechts kan kruipen. Er kan pas echt geformeerd worden als hij elders steun moet zoeken. In Den Haag was het een poos hip om over de eigen schaduw heen te springen, maar in tijden van crises moet je omdenken. Dus, Hopke Woekstra, laat me namens Nederland een democratisch appel op je doen: trek het CDA juist de schaduwen in en laat de andere partijen het samen uitzoeken.
Het is tijd om de politieke vakantie van het kabinet te beëindigen. Het CDA kan een vakantie van de eigen opgelegde verantwoordelijkheden juist goed gebruiken. Even reformeren. Oefenen op alle vijftien de coupletten van het Wilhelmus.
Nog los van het stuitende gebrek aan urgentiegevoel bij alle formerende partijen, los van de onwil om als volwassenen een oplossing te zoeken én te vinden: Nederland moet worden geregeerd worden. Zonder het CDA. Ik sluit zelfs niet uit dat dit een sterker CDA oplevert, een CDA dat op de lange termijn weer het versplinterde landsbelang kan dienen. Dat is de enige win-winsituatie na deze verkiezingen vol verliezers.
IIk schreef dit op