‘Proost.’ Zo eindigde de presentatie van Verdwenen grenzen in boekhandel Den Boer. Den Boer wordt door velen geprezen als de mooiste boekenzaak van het land en daar sluit ik mij graag bij aan. Ik ben blij dat mijn uitgeverij, mijn agent en ik, mijn debuutroman juist daar mochten presenteren aan het publiek. Een publiek dat voornamelijk bestond uit mensen die ik ken en liefheb. Publiek: bedankt.
Het was een hele fijne namiddag. Het is niet ver lopen van mijn huis naar de boekhandel, maar met een zes literfles țuică op je rug doe je er een paar minuutjes langer over. Roemeense sterkedrank voor de gasten. Lekker toepasselijk. De terugweg was zowel fysiek als geestelijk lichter. Het zit erop. Drie jaar werk bekroond met een toost.
Nu ligt Verdwenen grenzen in de winkels. Een beste stapel ook. Ik heb het woord ‘spannend’ de laatste weken zo vaak gebruikt dat er bijna geen smaak meer aan zit, maar ook voor de komende weken is dat het woord dat op mijn tong ligt. Kopen mensen de roman? Spannend. Gaan de mensen die het boek kopen ervan genieten? Spannend. Volgende week naar het boekenbal: spannend.
Maar weet je, dat is allemaal helemaal niet zo erg. Een beetje spanning is best spannend.
IIk schreef dit op