Verdwenen grenzen heeft een nieuw exterieur aangemeten gekregen. Dat mag ook wel, want de binnenkant is eveneens grondig aangepakt. Het boek gaat nu over een meisje dat muisjes vangt en de dieren traint om met optredens haar levenswens te bekostigen: per langeafstandsbus afreizen naar het Duitse Hameln. Of nee, in alle eerlijkheid is het verhaal van mijn debuutroman intact gebleven. Mijn debuut is echter wel opnieuw geredigeerd. Samen met mijn redacteur Maria Vlaar hebben we alle onzorgvuldigheden weggepoetst. Elders noemde ik de herziene versie de ultimate director’s cut edition. Terecht.
En daar hoort natuurlijk een nog kloeker omslag bij. Zie hieronder het resultaat, geposteerd als waaier om de frisse wind te symboliseren. Florica en Remus. Een tweeluik. Vormgegeven door Riesenkind. Zelf vind ik het omslag bijzonder fraai. Mag ik?
De herdruk verschijnt eind deze maand bij Uitgeverij Marmer. In het nieuwe Marmer Magazine staat overigens een kort interview over Verdwenen grenzen, A27 en allerlei randzaken. Lezen kan hier (moet niet).
IIk schreef dit op