Ik kan niet zeggen dat dit mijn jaar is. Dat geldt wel voor meer mensen, denk ik. Maar goed, het leven is geen wedstrijd – uiteindelijk verliezen we allemaal, is het niet? Het mooie aan een pechjaar is natuurlijk wel: het jaar erop kan alleen maar beter worden. Ik begin 2023 in elk geval goed. In het voorjaar verschijnt namelijk mijn nieuwe roman, In de schaduw van de eik bij HarperCollins Holland. Eindelijk. Nooit eerder schreef en schaafde ik zolang aan een manuscript. Dit is het beste boek dat ik op dit moment kan afleveren.
In de schaduw van de eik is een universeel verhaal over de plek die we innemen in deze wereld, maar ook over de plek die de wereld inneemt in ons leven. Het is een persoonlijk verhaal op afstand. Alex Petrescu (de beroemde en bekroonde televisiekok, u kent hem wel) probeert een landhuis, zichzelf en bovenal het bedreigde woud te behoeden voor de ondergang.
De roman verschijnt in april 2023, bijna op de dag een jaar na het plotselinge overlijden van mijn vader. Het boek heeft niets, maar ook alles met hem te maken. Het is een gek idee dat hij het nooit lezen zal.
Mijn vorige roman, Of de oleander de winter overleeft, heeft het best goed gedaan. De recensies en reacties in Nederland, Vlaanderen en (ik zeg het alleen omdat het een keertje kan) Spanje waren lovend. Nu stap ik over op het loof. Een roman over bomen, behouden.
Een omslag, voor mij als schrijver, en als mens. Zo hoop ik. En zonder hoop, geen leven, zo wil het cliché.
De cover mag er wezen. Kleurrijk, grote gele letters, en een beetje gek. Op naar een nieuwe roman in een nieuw jaar.
Is het al tijd voor oliebollen en champagne?
IIk schreef dit op