De roman is niet dood. Het ‘verhaal’ is onsterfelijk. Alle doodsverklaringen vermoeien mij. Op vrijwel elke bucket list (het belangrijkste papiertje van de moderne mens) staat de wens om een roman te schrijven. Bram Moszkowicz kan ‘m alvast afvinken. Iedereen wil verhalen schrijven. Door de dalende verkoopcijfers van romans moeten we alleen andere manieren zoeken om ons schrift te verspreiden. Journalist Perdiep Ramesar heeft in dagblad Trouw een mogelijkheid gezien om zijn fictie te verkondigen. Zijn verhalen vonden gretig aftrek. Geert Wilders behoorde tot zijn lezerskring. 126 miniromans, fiction en faction, zoals we dat tegenwoordig noemen. Zo kan het ook.
Geef niet op. Dat er minder mensen lezen, betekent niet dat er minder lezers zijn. Er zijn net zoveel lezers als vroeger, meer zelfs, maar ze nemen hun verhalen via een andere vorm op: The Newsroom, Downton Abbey, True Detective en ga zo maar door. We leven in het decennium van de televisieserie. De lezers kijken te veel om nog te lezen. Sterker nog: de schrijvers kijken ook (schuldig!).
Er zijn meer schrijvers dan ooit en er zijn steeds minder lezers om onze boeken te lezen. De actieve lezer heeft wat te kiezen, en dat is alleen maar goed. Kobo maakte deze week de bestverkochte ebooks van 2014 bekend. De kraamhulp van Esther Verhoef op één, de nieuwe Donna Tartt op twee en John Williams hield plek drie en vier bezet met Stoner en Augustus. Het is waar dat de roman zware concurrentie treft in kooknaslagwerken, voetbalverhalen en andere non-fictie boeken, maar de roman is niet verdwenen.
We moeten alleen bedenken hoe we van inactieve lezers weer actieve lezers maken. Als jullie dat nu even uitzoeken, dan stort ik mij op de finale van The Newsroom.
IIk schreef dit op