Alles kan tegen je gebruikt worden

Alles wat je schrijft, kan tegen je gebruikt worden. Een variant op deze spreuk wordt door de Amerikaanse politie veelvoudig gebruikt. Dat dit gezegde ook in Nederland geldt – en dat het wijs is om daar rekening mee te houden –, blijkt wel uit mijn diploma-uitreiking van gisteren te Windesheim Zwolle.

Ik schreef 26 november namelijk een aantal dingen over mijn ex-opleiding. ‘Natuurlijk is het fijn dat ik mijn opleiding ‘School of Media’ (hoe verzinnen ze het?) succesvol heb afgerond, maar het voelt gewoon niet als een prestatie.’ Dat schreef ik. En dat hoorde ik gisteren opnieuw. Elke afgestudeerde kreeg namelijk een toespraakje van zijn of haar begeleider. En ik kreeg natuurlijk de bovenstaande zin op mijn bord van mijn verontwaardigde (en zelfs ’teleurgestelde’) begeleidster.

Ja, dat is waarschijnlijk even schrikken voor een docent aan de ouderwetse school voor journalistiek. Geheel terecht ben ik gisteren – in een vol zaaltje – gewezen op mijn stupide woorden, als een verdachte in een rechtzaal. Natuurlijk is het behalen van mijn diploma een enorme prestatie. Was ik soms beschonken toen ik het stuk schreef?

Het is niet voor niets dat de student van tegenwoordig gemiddeld een aantal jaar langer over zijn opleiding doet dan voorgeschreven en dat ik, daarentegen, een halfjaar eerder klaar ben. Natuurlijk waren de toetsen hartstikke lastig. Potverdorie! Het eerste jaar heb ik zelfs alle boeken gekocht. Bijna bankroet, maar goed, ik had boeken. Het tweede en derde jaar had ik daardoor geen cent meer voor studiemateriaal, maar dat was niet zo erg: ik gebruikte het toch nooit. En warempel: ik had nog alle toetsen gehaald ook!

De beklaagde in kwestie

Maar nee. Ik heb er – en daar wees de school mij volkomen terecht op – inderdaad hard voor moeten knokken. Wat bezielde mij om anders te denken én dat ook nog eens te publiceren op mijn website? Ik had echt bijna geen tijd om een aantal websites (succesvol) op te starten, te schrijven voor bladen als jouwXbox 360 Magazine, GamesTM en GUNK, poëzie te bedrijven, een weblog bij te houden, te freelancen voor andere media, korte prozaverhalen te schrijven en mee te werken aan een jongerenplatform voor Microsoft. En een manuscript schrijven van een paar kilo? Het was bijna onmogelijk, maar ik deed het toch.

Nee, gistermiddag was een absolute eyeopener. Mijn diploma was een bijna onmetelijke klus. Maar ik heb ‘m geklaard. God zij gedankt. En de School of Media natuurlijk evenzeer.

IIk schreef dit op

Wil je dit verhaal delen met je vrienden? Dat kan bijvoorbeeld op Facebook of Twitter. Of lekker mobiel met Whatsapp.

Doe mee met de conversatie

3 reacties

  1. Je sarcasme doet mij glimlachen, Popa. Ik vind het vrij bizar dat je je eigen mening niet mag verkondigen – waarvoor heb je anders een blog?

  2. Ge-wel-dig stukje! Al betrapte ik je gister toch écht voor het eerst op het lozen van zweetdruppeltjes binnen de school. Hihi. Bravo! En uiteraard: nogmaals gefeliciteerd :)!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

romans: of de oleander de winter overleeft - de verovering van vlaanderen - a27 - verdwenen grenzen

© 2005 - 2024, Stefan Popa