Sinds ik in de zomer van 2011 de verhaallijn van mijn roman uiteenzette, is er een hoop veranderd in mijn leven als bijnaschrijver. Ik ontdeed me van alle bijzaken en richt me sedertdien volledig op het schrijven van mijn manuscript. En dat gaat meer dan prima.
In februari werd ik plots gemaild door literair agent Remco Volkers. Mijn literair agent, na twee ontmoetingen, een mailcorrespondentie, een flesje champagne en een handje paaseitjes. Hij was behoorlijk enthousiast over mijn manuscript. Hij wilde meer. Veel meer. Dus we spraken een deadline af voor het eerste deel van mijn roman. Met zijn hulp en inspanning ging ik nog harder, meer en beter schrijven.
En ik haalde de deadline. Remco heeft de boel razendsnel gelezen. Zijn opmerking op twitter brengt een leuk wetenswaardigheidje met zich mee: hij kan ontzettend lang zijn adem inhouden.
Ademloos deel unu uitgelezen van manuscript van veelbelovend debuut @SCPopa. Traantje gelaten.
— Remco Volkers (@hetkantoortje) juni 3, 2012
Ik heb heel lang gewacht met het officieel naar buiten brengen dat ik bezig ben met deze roman. Iets met onzekerheid en misplaatste schaamte. Maar zowel mijn vriendin als Remco zijn content en ontroerd. Dus dan moet ik wel op de goede weg zijn. Dus bij dezen: ik schrijf een roman. Nog voor de eerste oliebol van dit jaar hoop ik de laatste punt te zetten.
Maar er is meer. Abonnees en kopers van het ruwste literaire tijdschrift van Nederland en België kunnen ergens dit jaar een kort verhaal van mijn hand lezen in hun lijfblad. De verschijningsdatum van Op Ruwe Planken wordt nog bekendgemaakt op hun website. Tegen die tijd twitter ik het wel door.
Kortom: 2012 is een goed jaar voor mij. Mits de wereld niet vergaat. Een apocalyps zou enigszins roet in het eten gooien. Of zoals ze in Roemenië zeggen: daar gaat de oude vrouw met de pretzels.
IIk schreef dit op