Voetbal dient als archaïsche tijdmachine

Bij het nieuwste exemplaar van het populairste populair-wetenschappelijk magazine Quest wordt een extraatje geleverd. Een klein Questje: een special over nanotechnologie. Tegenwoordig kunnen wij mensen werken met deeltjes zo minuscuul als een miljardste van een meter; dat terwijl we duizenden jaren geleden met het kwijl langs onze mondhoeken een edelhert van dik tweehonderdvijftig kilogram probeerden te doden met onze revolutionaire jaagaccessoires.

Dat was de strekking van de inleiding. Lang leve onze evolutionaire breinen. Eén ding is na al die jaren wijsheidsgroei echter hetzelfde gebleven: we bleven bijgelovig. Bijgeloof in de prehistorie was in wezen niet anders dan de goedgelovigheid van de mens van nu. En waar komen deze prehistorische gevoelens nu beter tot hun recht dan in de bijna baarbaarse sport die bal en voet combineert? Hersens heb je niet nodig voor de voetballerij; enkel je kop voldoet. Daarom biologeert voetbal ons; we zijn na al die eeuwen boven onszelf uitgestegen. We horen eigenlijk nog te rennen achter paarden met twee boomstronkjes op hun hoofd zonder dat het dier zich een woord heeft toegeëigend en daarna de bomen te vragen om onze vrouwen vruchtbaarder te maken, maar door een wonderbaarlijke loop van het leven noemen we onszelf ‘mens’ en geen ‘dier’.

Toch grijpen we graag terug naar uitheemse gewoontes uit de menselijke ziel om een andere loop te voorspellen. Octopus Paul en Mannie de Parkiet boren hun paranormale gaven aan om de occulte krachtmeting tussen de Spanjolen en hun vroegere onderdanen te voorspellen. Het innerlijke oog van Paul ziet Spanje met de wereldbeker vertrekken; Mannie kiest als antikanarie voor Oranje. En wij mensenwezens volgen vol interesse hun voorspellingen, met gejuich of doodsbedreigingen als gevolg.

Ja, zo nu en dan wordt bevestigd dat het mensenvolk nog een lange weg te gaan heeft. Overigens blijkt uit een secure kansberekening met correcte statistieken per individuele speler (lang leve de game 2010 FIFA World Cup: South Africa) dat de finale verloren gaat met 1-2. Daar heeft de 50-50-kans van Octopus Paul niets mee te maken; het is pure wetenschap uit de jongste era van de mens.

Ik zorg in ieder geval dat zondagavond om half negen alle dure schaaltjes, bekertjes en potjes uit mijn buurt zijn. Want er zijn zo van die momenten waarop de ongeletterde mens uit mijn binnenste kruipt en bij een teleurstellend fluitsignaal zouden er heel wat salarissen aan spullen kunnen sneuvelen.

Laten we in godsnaam hopen dat de wetenschap – waar we zoveel handige nanodingen aan te danken hebben – het verliest van Mannie de Parkiet. Dan bestel ik maandagavond een lekkere Pulpo a la Gallega bij de plaatselijke Spanjaard.