Woordwoensdag: Prehistorisch plezier

De woensdag is een weekbreker en daarom geliefd onder de werkmieren van onze koningin. Maar wie breekt de woensdag, zodat ook de breukdag wordt gebroken voor een perfecte co-existentie van de meest nobele dag na de weekeinddagen?

Hét woord van de woensdag natuurlijk. Om de week krijgt een ander woord een score-etiket. Hoe meer vandalen hij of zij scoort (ja, dames en heren, ook de Nederlandse taal herbergt mannetjes en vrouwtjes) hoe beter het woord.

Tot zover de uitleg van deze tweewekelijkse rubriek. Precies een week geleden, op een zonnige woensdag, was ik dankzij een gezellig familie-uitje in Woudrichem, een pittoresk plaatsje dat niet zou misstaan op een middeleeuws verfdoek. Daar, en nergens anders, trof ik hét woord aan van vandaag. Het stond daar tussen andere woorden, maar lang niet zo doeltreffend en oud als hijzelf.

Daar stond hét woord plotsklaps. Sedertdien is hij mij bijgebleven.

‘Sedertdien’.  Een geraffineerde plaat beschreef het gaan en staan van Woudrichem op de tijdlijn; een middeleeuwse manier van omschrijven zou niet misstaan en zelfs wel passend zijn, maar daar had de tekstschrijver niet voor gekozen. Het bleef bij dat ene woord uit de oudheid: sedertdien.

Ik vraag u: waarom gebruiken we hem niet vaker? Dat u over een halfjaar zegt: ‘Zes maanden geleden nam ik een stuk tekst van Stefan Popa tot mij en sedertdien neem ik ‘sedertdien’ in mijn mond’.

Laat mij antwoorden op mijn eigen vraag: het klinkt niet. Sedertdien bekt niet lekker. Niet voor niets struikelde ik meerdere malen over het woord toen ik mijn reisgenoten deelgenoot wilde maken van de economische keuzes van het historische handelscentrum. Het tikt en leest vooral erg lekker. Dan rijst de vraag of het woord wel functioneel is? Het geschrevene moet soms ook worden uitgesproken. Over dit vraagstuk valt te twisten; een akkoord zullen we nooit sluiten, daarvoor zijn er te veel meningen.

Dit laatste probleem onderbouwt mijn score van drie Vandalen voor het woord van deze woensdag, ‘sedertdien’. Een plezierig woord, maar slechts bruikbaar tijdens spaarzame schrijverijen.

IIk schreef dit op

Wil je dit verhaal delen met je vrienden? Dat kan bijvoorbeeld op Facebook of Twitter. Of lekker mobiel met Whatsapp.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Ik houd wel van die woordzoekers (en nee, dan niet van die nieuwerwetse als ‘swaffelen’ maar gewoon de gouwe oude)! Ik ben dus erg benieuwd naar de volgende weekbreker ..

    PS: Ik ben het helemaal met je eens: goed stukje, jij!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

romans: of de oleander de winter overleeft - de verovering van vlaanderen - a27 - verdwenen grenzen

© 2005 - 2024, Stefan Popa