Woordwoensdag: wat een fiasco

Het Nederlands is een prachtige taal. Sterker nog: het is mijn lievelingstaal. Natuurlijk oogt het niet zo sierlijk als het Spaans, golft het niet zo vrij als het Frans en stuitert het niet zo intrigerend als het Italiaans, maar toch is het plezierig op zijn eigen, onbevangen, manier.

Daarnaast is het een levendige taal. Woorden integreren makkelijk in ons idioom – in tegenstelling tot de oorspronkelijke eigenaren van de uitheemse woorden. Ironisch genoeg maakt dat het Nederlands Nederlands.

‘Fiasco’ is zo’n woord waar ik blij van word. Het komt – grazie mille – uit het land van de pizzabakkers met minimalistische snorretjes, die hun rijbewijs stuk voor stuk gratis bij twee pakken pasta hebben gekregen. Er zit een grappig verhaal achter het woord, iets met een mislukte clown uit de reflectie van de hemel: Florence, maar dat is niet belangrijk. Fiasco versiert simpelweg een oer-Nederlands zinnetje.

‘Gatverdamme, deze afgrijselijke Ikea-kast [dat is Zweeds, trouwens] is een groot fiasco.’ Ja, zo’n woord kan een klusdag opkrikken.

Want dat is wat ik de afgelopen weken heb gedaan: verhuizen, verbouwen en verrekken (van mijn arme rugspieren welteverstaan). Dat is de verklaring van het online onderduiken waaraan ik mij de afgelopen weken heb schuldig gemaakt.

Excuses. Mijn virtuele afwezigheid was een fiasco. Mijn nieuwe nest – waar mijn geliefde en ik onze eerste dagelijkse wasjes draaien, maaltijdjes koken en stofjes zuigen – is daarentegen pico bello. Ook een fijn, exotisch, staaltje taalkunst.

De woensdag is een weekbreker en daarom geliefd onder de werkmieren van onze koningin. Maar wie breekt de woensdag, zodat ook de breukdag wordt gebroken voor een perfecte co-existentie van de meest nobele dag na de weekeinddagen? Hét woord van de woensdag natuurlijk. Om de week krijgt een ander woord een score-etiket. Hoe meer vandalen hij of zij scoort (ja, dames en heren, ook de Nederlandse taal herbergt mannetjes en vrouwtjes) hoe beter het woord.